De blog van Coranima: interessante artikels en tips voor je mentale en fysieke gezondheid

Vrijdag is het weer zover. Het feest van de liefde overdondert het land. Overal waar je kijkt zie je hartjes, cadeautjes, valentijnkaartjes… Maar niet voor iedereen is dit een leuke tijd. Sommige mensen voelen zich in deze periode erg eenzaam. Het voelt alsof de hele wereld iemand speciaal heeft en zij niet… Natuurlijk is dat niet zo, maar zo voelt het wel! In de weken voor Valentijn loopt de spanning al op. Hoe deze periode doorkomen wanneer je geen lief hebt?

Ok, zwemkampioen is misschien wat overdreven… 😉 Elke week probeer ik 2x te gaan zwemmen. Ik zwem nu 90 baantjes in 60 minuten. Daarnaast ga ik nog 1 keer per week naar bootcamp. Nu denk je misschien “amai wat is die sportief”, maar dat is zeker niet altijd zo geweest… Ik ben zo’n 10 jaar geleden beginnen zwemmen op advies van de osteopaat. En toen ging het beslist niet zo goed met mij. Weinig mensen weten dit echter, omdat ik er niet zo vaak over praat. Maar ik wil het nu wel delen, omdat ik hoop dat het andere mensen kan inspireren en een sprankeltje hoop kan brengen…

Het aantal dertigers in België dat kampt met klachten van chronische stress, werkdruk en mentale uitputting is vergeleken met 2014 verdubbeld. Op dit moment bevindt zich 1 op de 5 in  de gevarenzone, risico op burn-out dus! 

Voor kinderen met autisme (en idem voor volwassenen) zijn de feestdagen vaak dagen van extra stress. Ze worden uit hun dagelijkse ritme gehaald en staan voor de vele familiebezoekjes.

Mits we graag deze dagen leuk en aangenaam willen door brengen kunnen we zorgen voor duidelijkheid en structuur.

Een gezonde geest in een gezond lichaam. Dit hoor je overal. En toch kijken mensen nog steeds raar op wanneer ik vertel dat wat ze eten invloed heeft op hoe ze zich voelen. Nochtans is het eigenlijk heel logisch. Wat we eten en drinken kun je zien als de brandstof van je lichaam. En net zoals bij een auto, leidt de verkeerde brandstof vroeg of laat tot problemen.

Woensdagavond 18u. We zitten met zijn vieren na te praten na de maaltijd. We giechelen, vertellen over onze dag, komen terug met elkaar in verbinding.

Mijn dochter, sinds 2.5 halve dag trotse leerling van de lagere school, wil nog eens oefenen met schrijven. Ze haalt haar schriftje erbij. Kijkt steels even naar mij. Het is leuker als mama meekijkt. Ze zit met het puntje van haar tong uit haar rechtermondhoek, pen in de aanslag. ‘Mama, hoe schrijf je ook  alweer jouw naam?’ Ze weet het goed, maar vertrouwt haar eigen kunnen nog te weinig...